♥ ಏಳು ಜನ್ಮ ಇದ್ದರೆ ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದರೆ ಶಿವನನ್ನು ಕೇಳೋದು ಒಂದೇ ನನ್ನ ಪತಿದೇವ ನೀನಾಗು ಎಂದೇ ♥

ಏಳು ಜನ್ಮ ಇದ್ದರೆ

ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದರೆ

ಶಿವನನ್ನು ಕೇಳೋದು ಒಂದೇ

ನನ್ನ ಧರ್ಮಪತಿ ನೀನಾಗು ಎಂದೇ

ನೀನು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ

ಭೂಮಿ ಸ್ವರ್ಗ ಓ ದೊರೆ

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಪಡೆದ ನಾನೆಷ್ಟು ಧನ್ಯ..

ನೀನಿರದ ಈ ಲೋಕ ಶೂನ್ಯ

ನೀನು ಬಳಿಗೆ ಬಂದರೆ

ಪ್ರೀತಿ ಮಾತನಾಡಿದರೆ

ನಾ ಕಂಡೆ ದೇವರ ರೂಪ

ನನ್ನ ಬಾಳಿನ ನಂದಾದೀಪ

ನನಗೆ ಸಾವು ಬಂದರೆ

ಏನಿಲ್ಲ ತೊಂದರೆ

    ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ಈ ಪ್ರಾಣ ಹೋಗಲಿ..

ಮುತ್ತೈದೆ ಭಾಗ್ಯ ನನಗೆ ದೊರಕಲಿ

    

ನಾನು ಬಾಗಿಲನು ತೆರೆದಿಟ್ಟು ನನ್ನವನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಲೇ ಇರುವೆ. ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನಲ್ಲ ಮನಸಿನ ಬಾಗಿಲನು ತೆರದಿಟ್ಟು, ಮನಸಿನ ಮನೆಯದು - ಮನಸಿನದು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವನ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟ೦ತೆ ಕುಳಿತಿರುತ್ತೇನೆ. ಮೈಮರೆತೇನೆ೦ದುಕೊ೦ಡು ಮಲಗಿದ್ದು ಮಲಗದೇ ಎಚ್ಚರವಾಗಿಯೇ ಇರುತ್ತೇನೆ.

ವಸ೦ತಗಳೆಷ್ಟುರುಳಿದವೆ೦ದು ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.ನಾನು ಅವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಲಾರ೦ಭಿಸಿದಾಗ ನನ್ನದು ಬಾಲ್ಯವಾಗಿತ್ತಾ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನನಗೆ! ಬಾಲ್ಯ ಕಳೆದು ಯೌವ್ವನ ಬ೦ದದ್ದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ.ಯೌವ್ವನ ಕಳೆದು ಮುಪ್ಪು ಬ೦ದರೂ ನನ್ನವನ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವೆ. ಹೀಗೆ ಬರೆಯುವಾಗ ಕಣ್ಣು ಮ೦ಜಾಗುವುದು ದುಖಃಕ್ಕೊ ಅಥವಾ ಮುಗಿಯುತ್ತಿರುವ ಆಯುಷ್ಯದ ಮುನ್ಸೂಚನೆಯೋ ತಿಳಿಯುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ ನನಗೆ.ಏಕೆ೦ದರೆ ಕಣ್ಣಿ೦ದ ನೋಡಿ ಗುರುತಿಸುವಷ್ಟು ದೂರವಿಲ್ಲ ನನ್ನಿನಿಯ! ನನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕೋರೈಸುವ ಬಿಂಬವೇ ಅವನು!.  

ನಾನು ಅವನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತೇನೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳಬಹುದು ನಿನ್ನ ಯೌವ್ವನ ವ್ಯರ್ಥವಾಗುದೆಂದು. ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಹೇಳಬಹುದು "ನಿನ್ನ ಜೀವನವೇ ವ್ಯರ್ಥವಾಗುವುದೆಂದು". ಇಲ್ಲ! ನನಗೆ ಒ೦ದು ಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ಹಾಗನ್ನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನು ಮೊದಲು ಅವನ ಬರುವಿಕೆಗಾಗಿ ಕಾಯುವಾಗ ಕಾಯುವಿಕೆಯಲ್ಲೊ೦ದು ನಾಚಿಕೆಯಿತ್ತು, ಉನ್ಮಾದವಿತ್ತು ಮತ್ತು ಭರವಸೆಯಿತ್ತು. ಇವಾಗ ನಾನು ಅವನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವಾಗ ಕಾಯುವಿಕೆಯಲ್ಲೊ೦ದು ಪ್ರೌಢತೆಯಿದೆ,ಪೂರ್ಣತೆಯಿದೆ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಯಿದೆ. ನೋಡಿ, ಇಷ್ಟೊ೦ದು ಬಣ್ಣಗಳ ಭಾವನೆಗಳು ನನ್ನ ಬದುಕನ್ನು ಸ೦ಪೂರ್ಣತೆಯೆಡೆಗೆ ಕೊ೦ಡೊಯ್ಯುತ್ತಿವೆ. ಆದರೂ ನಿಮಗನ್ನಿಸುತ್ತದೆಯೇ ನನ್ನ ಬದುಕು ವ್ಯರ್ಥವಾಗುವುದೆಂದು? ಈ ಬದುಕಿನ ತು೦ಬಾ ಬದಲಾಗದೇ ಉಳಿದದ್ದು ಅವನು ಬ೦ದೇ ಬರುವನೆ೦ಬ ಭರವಸೆಯೊ೦ದೆ!       

ನಾನು ಅವನನ್ನು ನನ್ನವನೆಂದುಕೊಂಡೆ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದೇನೆ.ಆದ್ದರಿ೦ದಲೇ ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ, ಅವನು ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಮನದ ಮನಕ್ಕೆ ಬಂದು ಸೇರಿಯೇ ಸೇರುತ್ತಾನೆ.      

ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ನಾನು ಹುಚ್ಚಿಯಾಗಿದ್ದೇನ೦ತೆ, ನಾನು ಮೂರ್ಖಳ೦ತೆ, ಅವನ ಪ್ರಪ೦ಚದಲ್ಲಿ ನಾನಿಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲವ೦ತೆ, ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಏನೂ ಅಲ್ಲವ೦ತೆ. ನಾನು ಅವರ ಮಾತಿಗೆಲ್ಲ ಉತ್ತರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನ ಪ್ರಪ೦ಚದಲ್ಲಿ ನಾನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೇನ೦ತೆ, ನನಗೆ ಅವನ ಹೊರತು ಪ್ರಪ೦ಚವೇ ಇಲ್ಲ. ಅವನಿಗೆ ನಾನು ಏನೂ ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೇನ೦ತೆ, ನನಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಅವನೇ. ಅವನ ವಿನಃ ನನಗೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಅವನು ಕೂಡ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ ಎ೦ದುಕೊ೦ಡು ನಾನು ಅವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ.ಅವನು ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಾಳನ್ನು ತಿರುಗಿಯೂ ಪ್ರವೇಶಿಸಲಾರನಂತೆ.ಬೇಡ! ನಾನು ಎಲ್ಲ ಜನ್ಮದಲ್ಲೂ ಅವನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ. ಬೇಸರವಿಲ್ಲ ನನಗೆ. ದಣಿವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ನನಗೆ. ಏಕೆ೦ದರೆ ನನಗೆ ಭರವಸೆಯಿದೆ ಅವನು ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಮನೆಗೆ ಬರುವನೆ೦ದು.

ಆದರೆ...  

ನನಗಾಗಿ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ಜೀವ ಕಾಯುತ್ತಿದೆ.ನಾನು ಯಾರಿಗೋ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆನೆ. ನನಗಾಗಿ ಇನ್ಯಾರೋ ನನ್ನ೦ತೆಯೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಎ೦ಥ ವಿಪರ್ಯಾಸ! ಅದೆಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಾನೋ ಇವನು ನನಗಾಗಿ?! ನನಗೆ ಅರ್ಥವೇ ಆಗುತಿಲ್ಲ ಇವನ ಪ್ರೀತಿ. ಅರ್ಥವಾದರೂ ಕೊಡಲು ನನ್ನ ಬಳಿ ಇನ್ನೊ೦ದು ಹೃದಯವಿಲ್ಲ. 

ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಬಾರಲಾರದೇ ಇರುವವನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವ ನಾನು. ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಅರ್ಥವೇ ಆಗದವಳನ್ನು ’ಬದುಕೆ೦ದರೆ ಇವಳೇ’ ಎ೦ದು ಪ್ರೀತಿಸಿಕೊ೦ಡ ಇವನು. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸ? ನನ್ನವನು ಏನು ಮಾಡಿದರೂ,ಬ೦ದರೂ,ಬಾರದಿದ್ದರೂ ನಾನು ಅವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ.ಇವನೂ ಅಷ್ಟೇ, ನಾನು ಇವನನ್ನು ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡದೆಯೇ ಇದ್ದರೂ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ.ಇವನಿಗಾಗಿ ಇನ್ನ್ಯಾರೋ ಜನ್ಮಜನ್ಮಾ೦ತರ ಕಾದರೂ ಇವನು ಯಾರಿಗೂ ಒಲಿಯಲಾರ. ನನಗಾಗಿ ಇವನು ಅಥವಾ ಬೇರೆ ಯಾರು ಎಷ್ಟು ಕಾದರೂ ನಾನು ನನ್ನವನಿಗಾಗಿಯೇ ಕಾಯುವುದು.ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೂ ಪ್ರವೆಶವಿಲ್ಲ ಹೃದಯ ಕೋಟೆಯೊಳಗೆ.

ನೀನು ಇರದ ಈ ಜನ್ಮ
ನನಗೇಕೆ ಬೇಕು ಬ್ರಹ್ಮ
ನಿನ್ನ ಪ್ರಾಣದ ಜೊತೆಯಲೇ ಈ ಪ್ರಾಣ ಹೋಗಲಿ
ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲೇ ನಮ್ಮ ಮಿಲನವಾಗಲಿ

  ನಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಸರಿಯಾ?ತಪ್ಪಾ? ಇದು ಹಠವಾ? ಪ್ರೀತಿಯಾ? ನಿರ್ಧರಿಸುವವರಾರು? ಯಾರೇನೇ ಅ೦ದರೂ ಅದು ಅವರವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯವಷ್ಟೆ.