Wednesday, December 8, 2010

ಮರಿಬೇಡ ನನ್ನ ಮರೆತರೆ ಸಾವೇ ಚೆನ್ನ

ನೀ ನನಗೆ
ನಾ ನಿನಗೆ
ಈ ಭೂಮಿ ಭಾನು ಇರುವವರೆಗೆ
ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದೂ ಕೊನೆವರೆಗೆ


ಉಸಿರೊಳಗೆ ಉಸಿರಾಗಿ ಇರುವವರೆಗೆ
ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಹೆಸರಾಗಿ ಇರುವವರೆಗೆ 
ಉಸಿರಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಇರುವವರೆಗೆ 
ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದೂ ಕೊನೆವರೆಗೆ

ಕನಸಲ್ಲಿ ಕನಸಾಗಿ ಇರುವವರೆಗೆ
ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸಾಗಿ ಇರುವವರೆಗೆ
ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಕನಸು ಇರುವವರೆಗೆ
ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದೂ ಕೊನೆವರೆಗೆ
                              
          ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಆದರೆ.....................




ನಾ ಉಹಿಸಿದ ದಿನ ಬಂದಿಂದೆ ಇಂದು
ನನ್ನವನು ನನ್ನಿಂದ ದೂರ ಹೋಗುವಂತೆ
ಅವಳು ಬಂದ ಈ ದಿನ ನನ್ನ ನೆನಪು
ಅವನ ಕಾಡದೇ ಇರುವುದೇ?
ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ನಾನಿರಲಾರೆ ಎಂದು
ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಮನಸಿಗೆ ಸೇರನೆ?

ಈ ಕನಸಿನ ಗೋಪುರ ಒಂದುದಿನ ಬೀಳುವುದು
ಎಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಕನಸನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದು ನನ್ನದೇ ತಪ್ಪು
ಅವನ ಕನಸಿನ ಚಿತ್ತಾರದ ಬಣ್ಣಗಳಲ್ಲೇ ಲೀನವಾಗಿದ್ದೆ
ಹೃದಯವು ಹೀಗೆಕೆ ಮರುಗುತಿದೆ? ಇಂದು....



ಆದರು ಅವನನ್ನು ನನ್ನವನು ಎಂದು
ಹೇಳಲು ನನಗೆ ಹಕ್ಕಿದೆಯೇ?
ಈ ಮಾತನ್ನು ನನ್ನ ಹೃದಯ ಒಪ್ಪುತಿಲ್ಲವೇಕೆ..
ಇದು ಮೋಹವೇ ಅಥವಾ ಮಮಕಾರವೇ?

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆಗುವುದಾದರೂ ಏಕೆ?
ನನ್ನವನು ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಬಳಿಯೇ ಉಳಿಯ ಬಾರದೇಕೆ…..
ಹೇ ಪ್ರಭು ನನ್ನವನು ನನ್ನ ಮನಸಿಂದ
ದೂರ ಹೋಗದಂತೆ ನೀ ತಡೆಯಬಾರದೇಕೆ?

No comments:

Post a Comment