ನೀ ಹೋದ ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ
ಉಳಿದಿತ್ತು ಖಾಲಿ ಕಲ್ಲಿನ ಮಂಟಪ
ದೇವರಿಲ್ಲದ ಗುಡಿಯಾಗಿ
ಕಡಿದು ಹೋದೆ ಪ್ರೀತಿಯ ತೋರಣ
ಒಲುಮೆಯೋ ಬದುಕಿನ ಹೂರಣ
ಅಳಲಾಗದ ಅಸಹಾಯಕತೆಗೆ
ನಾನು ನಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು
ನೋಯಲಾರದ ವಿಧಿಗಾಗಿ
ನಾನು ನಲಿಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಕೇಳೆಯಾ
ಎಲ್ಲ ತುಂಬಿದೆ ಇಲ್ಲಿ
ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲ ಸ್ನಾನಮಾನಾಭರಣಕೆ
ಸಾಟಿಯಾದಿತೇ ಎಲ್ಲವೂ
ಹೃದಯ ತುಂಬಿದ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ?
ಎಷ್ಟೋ ದಿನ ಪ್ರೀತಿಯ ಬೆಳಕು ನೀಡಿ
ನಂತರ ಗುಡಿಯ ಬರಿದು ಮಾಡಿ
ಹೋದೆ ನೀ ದೂರಕೆ
ದೂರ ದೂರಕೆ ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಬಾಳಲಿ ಬರಲಾರದಷ್ಟು ದೂರಕೆ
ಹೇಗಿರಲಿ ಅನುಸುತಿತ್ತು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿಗದ ಈ ಭುವಿಯಲಿ
ಉರಿದಿದೆ ಜ್ವಾಲಾಗ್ನಿ ಮನದಲಿ
ಆದರೂ ಆ ದಿನ
ನೋವೆಲ್ಲಾ ನನ್ನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು
ತುಂಬು ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ನಿನ್ನ ಭವಿಷ್ಯಕ್ಕೆ ಹಾರೈಸಿದ್ದೆ
No comments:
Post a Comment